سینمای نو > سرویس سینما
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی " سینمای نو " و به نقل از سی و ششمین جشنواره جهانی فیلم فجر ، در ادامه نشستهای این دوره از جشنواره جهانی فیلم فجر ریتی پان فیلمساز و مستندساز کامبوجی در سالن شماره ۱ چارسو، ساعت ۱۲:۴۵ در جمع علاقه مندانش حاضر شد.
پیش از شروع این نشست کامیار محسنین مدیر ارتباطات بين الملل سی و ششمین جشنواره جهانی فیلم فجر درباره سوابق کاری و تجربیات ریتی پان عنوان کرد : ریتی پان یکی از چهرههای بسیار مهم در انتقال پیام صلح در دنیا است. فیلم «S21» او یک فیلم غیرمعمول و نامتعارف بود که ما را با خمرهای سرخ آشنا میکرد. او در سالهای اخیر با فیلم «تصویر گمشده» توانست برنده جشنواره کن و نامزد جایزه اسکار شود.
پس از این معرفی کوتاه، کامیار محسنین از ریتی پان درخواست کرد که برای شروع رسمی کارگاه روی صحنه بیاید.
این کارگردان کامبوجی در ابتدای پنل خود صحبتهایی را در مورد کشور کامبوج و سرگذشت زندگی خودش این گونه مطرح کرد: همان طور که میدانید کشور من یک کشور فقیر است که هیچ وقت هنر در آن نقش جدی نداشته و هیچکس به سینما به عنوان یک شغل نگاه نمیشود و آن را یک چیز سرگرم کننده میدانند.
وی افزود: سرنوشت من به خاطر گذشتهام به سمت سینما حرکت کرد. گذشته زندگی من بین کامبوج و ویتام اتفاق افتاد. آن دوران جنگهایی در ویتنام وجود داشت که در ادامه به کشور من، یعنی ویتنام هم وارد شد. پس از آن هم انقلاب خمرهای سرخ بین سالها ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۹ شکل گفت.
این مستندساز با اشاره به رویدادهای پس از انقلاب خمرهای سرخ بیان کرد: انقلاب خمرهای سرخ در واقع یک انقلاب مبالغهگرا بود. آنها در عرض مدت کوتاهی مردم کشور من را از سرزمین و خانههایشان بیرون کردند و آنها در بیایانها ساکن شدند. دیگر خبری از مدرسه، بیمارستان و... نبود. متاسفانه باید بگویم که این انقلاب بیش از ۱.۸ میلیون نفر قربانی داشت یعنی بیش از یک چهارم جمعیت کشورم! این را باید اعلام کنم که صدمات انقلاب خمرهای سرخ فقط کشتار مردم نبود، این انقلاب فرهنگ ما را از بین برد و این همان چیزی است که به آن میگوییم جنایت ضد بشری.
ریتی پان با اشاره به سرگذشت زندگیاش افزود: در چنین شرایطی اولین کاری که معمولا انجام میشود فراموش کردن تلخیها است اما میشود فراموش نکرد و چیزی را که درحافظه داریم روی کاغذ پیاده کنیم. من کار دوم را کردم و خواستم بگویم این جمعیتی که از بین رفتند چه انسانهایی بودهاند. یکی از دلایلی که این کار را انجام دادم به خاطر نسل آینده کشور خودم بود تا آنها بدانند فرهنگ قربانی شده کشورشان چه چیزی بوده است. علاوه بر این بعضی از اوقات مردم جهان از دلیل جنایتها و قتلعامها خبر ندارند و این باعث میشود تصور کنند که این جنایتها در ریشه فرهنگ آن کشور بوده است. به نظر من این کاملا اشتباه است چون فرهنگ هیچ کشوری این شکلی نیست. همه میدانیم هیچ کس هم قاتل به دنیا نمیآید. سوال اصلی این است که چرا یک انسان مرتکب قتل میشود؟ چه ایدئولوژی وجود دارد که انسان را مجبور میکند یک قتل با این حجم را مرتکب شود؟ این همیشه سوال من بوده است!
فیلمساز کامبوجی درباره دلیل فیلمساز شدنش در کشوری مانند کامبوج که هنر در آن جایگاه بالایی ندارد، عنوان کرد: اتفاقات تلخ گذشته باعث رنج و درد درونی من شده بود و برای گذر از آن میتوانستم روشهایی مثل نقاشی، موسیقی و... استفاده کنم اما به این نتیجه رسیدم که از فیلمسازی استفاده کنم، چراکه از جنایات خمرهای سرخ تصویری وجود نداشت و تمام لحظاتی که زندگی کردم فقط در ذهن خودم بود. به خاطر همه اینها باید این تصاویر در ذهنم را میساختم. حالا این تصاویر میتوانست در قالب فیلم داستانی یا یک فیلم مستند باشد. آن اوایل بازتاب دادن تصاویر تلخ ذهنیام برای من بسیار مشکل بود چون ساخت تصویر مرگ بسیار تاثیرگذار است و من نمیخواستم با نشان دادن مرگ کسی تحت تاثیر قرار بگیرد.
وی افزود: این نکته را همیشه در پس ذهنم رعایت میکنم که باید عدالت داشته باشم. یعنی اگر در مورد درد و رنج قربانیان صحبت میکنم باید بیطرفانه در مورد شخصیت بد داستان صحبت کنم. چیزی که این مساله را پیچیده میکند آن است که باید بپذیریم کسی که این همه جنایت را انجام داده در نهایت یک انسان است و من نمیتوانم قضاوت کنم که چرا دست به چنین کاری زده است.
پس از این صحبتها، ریتی پان از حاضران سالن درخواست که سوالاتشان را مطرح کنند.
این کارگردان درباره سینمای ایران گفت: ساخت آثار تاریخی یک کار بسیار مهم است و ایران یک کشور سینمایی به حساب میآید و خیلی از فیلمها سینمای ایران استانداردهای بینالمللی دارند. از 30 سال گذشته خیلی از فیلمهای ایرانی شروع به روایت تاریخ این کشور کردهاند. امیدوارم جامعه و جمیعت کشور ایران به این نوع فیلمسازی کمک کند تا این نوع فیلمسازی پیشرفت بیشتری داشته باشد.
سی و ششمین جشنواره جهانی فیلم فجر ۱۹ تا ۲۷ آوریل ۲۰۱۸ (۳۰ فروردین تا ۷ اردیبهشت ۱۳۹۷) به دبیری سیدرضا میرکریمی در تهران در حال برگزاری است.