سینمای نو > سرویس فیلم های کوتاه و مستند
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی " سینمای نو " و به نقل از ستاد خبری سیزدهمین جشنواره بینالمللی سینماحقیقت؛ محمد حبیبیمنصور که در اولین روز جشنواره سینماحقیقت سیزدهم تازهترین اثر خود را با عنوان "بانو عصمت" رونمایی میکند در رابطه با سوژه آثارش گفت: من به پرداخت موضوع قهرمانها در سینما علاقه مندم چرا که خلاء پرداخت به این مقوله در تلویزیون و فضای نمایش تصویری ما بسیار احساس میشود.
وی ادامه داد: منظور من قهرمانهایی هستند که بتوانند نقش الگو را برای جامعه خود ایفا کنند و البته که این جنس از قهرمانها ویژگیهای مشخصی دارند. شکل زندگی قهرمانها باید شبیه به مردم باشد. در حقیقت قهرمانها باید از جنس مردم باشند تا بتوانند تاثیر بگذارند.
کارگردان مستند "بانو عصمت" اظهار کرد: جامعه به چنین فضای فیلمسازی نیاز دارد، چرا که یک جامعه با قهرمانهایش زندگی میکند و این افراد در واقع بخشی از فرهنگ یک نظام اجتماعی هستند. اگر این فرهنگ را از جامعه بگیریم آن را تبدیل به یک جسم بی روح کردهایم. یادمان باشد که مردم از چنین قهرمانهایی اعتماد به نفس میگیرند.
حبیبیمنصور درباره سیر کاری و شباهت موضوعی آثارش بیان کرد: من مستند پرتره دوست دارم چون قهرمانها را دوست دارم. فیلم های گذشته من چون «صیادان عشق»، «نقطه رهایی»، «داستان آینده»، «معلم» و یا حتی «بانو عصمت» فیلمهایی هستند درباره قهرمانهایی از جنس خودمان. افرادی که ویژگیهای یک قهرمان را دارند به عنوان الگو برای همه افراد یک جامعه دست یافتنی هستند.
وی در ادامه تاکید کرد: ما باید قهرمانی را معرفی کنیم که از اجتماع مان دور نباشد. اگر قهرمان معرفی شده با جامعه خود فاصله داشته باشد تنها هیجان منتقل میکند. حال آن که باید معرفی او حامل و منتقلکننده انرژی باشد. چنین قهرمانی نمیتواند مُدل یا الگو باشد چون مخاطب با آن همذاتپنداری نمیکند. این قهرمانها در واقع همان مردمان ساده این اجتماع هستند با یک تفاوت؛ این که آنها نسبت به مشکلات شان با مدلی متفاوت برخورد میکنند و به همین واسطه انتقالدهنده امید و انرژی هستند.
این کارگردان مستند درباره جایزه «شهیدآوینی» در این دوره از جشنواره هم گفت: اگر این جایزه بی توجه به افکار آوینی باشد اتفاق ویژهای خلق نمیکند. اگر در چنین جشنواره تخصصی چنین جایزهای در نظر گرفته میشود باید فیلمسازان را به نام این هنرمند، به وجه شخصیتی ، تفکرات و مُدل مواجه او در فیلمسازی متوجه و حساس کند.
حبیبیمنصور ادامه داد: ما باید مدل فکر و شیوه مواجه آوینی با مستند را به شکل یک الگو تعمیم دهیم. او به دلیل شکل ویژه تولیداتش هنرمند ویژهای است که پیبردن به این شیوه بدون فهم تفکرات این هنرمند ممکن نیست.
وی تاکید کرد: ما هیچ مستند جنگی شبیه به تاویلهای شهید آوینی نداریم، اگر آوینی نبود حقیقتاً ما فیلم جنگ نداشتیم و بسیاری از مفاهیم دفاعمقدسی که امروز در جامعه جاری است وجود نداشت. در حقیقت آوینی متناسب با شخصیتپردازی درستی که از جنگ داشت باعث حفظ آثار جنگ برای نسلهای بعد شد.
شخصیتپردازی صحیح آوینی از آدمهای لطیفی که در یک محیط خشن، رفتاری انسانی از خود بروز دادهاند منجر شده که نسل امروز همچنان مشتاق به تماشای فضاهای جنگی باشند.