سینمای نو> سرویس سینما>مهیار جوادیفر

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی "سینمای نو" ، پنل «تبادل تجربه سینمایی» با حضور مازیار میری مدیر «دارالفنون»، حسین امیری دوماری، مهیار حمیدیان و پدرام پورامیری شامگاه جمعه 30 فروردین ماه در دومین روز از سی‌وهفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر در گذر اجتماعات چارسو برگزار شد.

در ابتدای این نشست مازیار میری گفت: همان طور که وعده کرده بودیم از دانشجویان موفق «دارالفنون» دعوت کردیم تا از تجربیاتشان برای شما بگویند. حسین امینی دوماری و پدرام پورامیری که امسال اولین فیلم بلندشان را به نام «جاندار» ساخته‌اند و مهیار حمیدیان که فیلمنامه‌ای به عنوان «میلیونر میامی» نوشت. این دوستان اولین هنرجویان «دارالفنون» بودند و امروز این جا مقابل شما نشسته‌اند تا نشان دهند که سینمای حرفه‌ای از شما دور نیست.

امیری دوماری با اشاره به سه فیلم کوتاهی که پیش از تولید فیلم بلند خود با همراهی پدرام پورامیری مقابل دوربین برده اند، اظهار کرد: «قنات شهر خاموش»، «سکوت کن» و «نسبت خونین» سه فیلم کوتاه ما بودند و زمانی که دانشگاه سوره قبول شدیم قرار گذاشتیم پایان‌نامه‌مان یک فیلم سینمایی باشد و بالاخره این اتفاق افتاد.

وی افزود: هرکس علاقه‌مند به سینما باشد می‌داند که وارد چه حرفه دشواری می‌شود. کم نبودند فیلمسازان بزرگی که موفق نشدند به فیلمسازی ادامه دهند یا فیلمشان نیمه‌کاره رها شده است. برای ورود به عرصه فیلم بلند باید هدفی مشخص داشته باشید و تلاش کنید که به این هدف دست یابید. در واقع شرط موفقیت، جنگیدن است و اگر کمی جنگ را فراموش کنید دشمن مرز شما را خواهد گرفت.

پورامیری هم با اشاره به این که فیلم بلندشان را پس از حدود یک سال نگارش مقابل دوربین برده‌اند، گفت: شرایط برای ساخت فیلم بلند سخت است اما ما با برنامه‌ریزی، زمان بیشتری برای نگارش فیلمنامه صرف کردیم و البته تلاش کردیم با هر سختی فیلم‌مان را بسازیم.

وی ادامه داد: فراز و فرودهای فیلمسازی بسیار و اصولا سینما جایی برای جنگیدن است. به قدری باید در این عرصه تلاش کرد تا فرصتی برای دیده شدن فراهم شود.

این کارگردان با بیان این که مهم‌ترین رکن سینما برای او ماندن، تلاش کردن و صرف انرژی است، گفت: هفت سال است که ما به این شیوه فیلم می‌سازیم و اتفاقاتی که می‌خواستیم رخ داده است. تلاش در این عرصه باعث شد انگیزه بیشتری پیدا کنیم و سینمای خودمان را بشناسیم.

در ادامه این نشست مهیار حمیدیان با بیان این که از ابتدا می‌دانسته است که فیلمنامه‌نویس می‌شود، اظهار کرد: دوست داشتم کارگردان شوم اما تقدیر بر این شد که فیلمنامه‌نویس شوم.

وی افزود: زمانی که تصمیم به نگارش فیلمنامه گرفتم اعتماد به نفسی نداشتم چون چند نفر فیلمنامه‌نویس شناخته شده پیش از من تلاش کرده بودند که براساس طرح پیشنهادی فیلمنامه‌ای بنویسند و نشده بود، اما در نهایت آنها از نوشته من خوششان آمد در حالی که فکر نمی‌کردم طرحم با استقبال روبه‌رو شود.

حمیدیان با بیان این که فیلمنامه‌ای که نگاشته بود مسیر طبیعی را طی نکرد، تصریح کرد: فیلم ساخته شده به مسیری رفت که غیرقابل انتظار بود. سینما کمی بیرحم است و شرایط همیشه آن طور که می‌خواهیم پیش نمی‌رود.

وی ادامه داد: «دارالفنون» تنها یک سری کلاس نیست و در این کلاس‌ها و البته در جشنواره‌های مهم اتمسفری ایجاد می‌شود که سرمایه‌ای بزرگ است.

این فیلمنامه‌نویس با اشاره به اهمیت شناخته شده بودن در جذب اعتماد تهیه‌کنندگان برای نگارش فیلمنامه خاطرنشان کرد: تا زمانی که شناخته نشده‌اید باید داشته‌ای بیشتر در اختیار تهیه‌کنندگان قرار دهید. پیمان قاسمخانی شناخته شده است و تهیه‌کننده اعتماد بیشتری به او دارد. سعید روستایی هم ممکن است برای فیلم اول تلاش بیشتری کرده باشد اما حالا هر بازیگری دلش می خواهد در پروژه او بازی کند.

امیری دوماری هم با بیان این نکته که با حضور در کلاس‌های «دارالفنون» فهمیده است که بسیاری از چیزها را نمی‌داند، گفت: این کلاس‌ها اتمسفر خاصی دارد و افرادی که نگاه‌هایی شبیه به هم دارند می‌توانند در این فضا با هم دوست شوند و این دوستی‌ها در ادامه به فرد کمک خواهد کرد. در ارتباط بودن با استادان خوبی مثل مازیار میری هم یکی از مزایای حضور در این کلاس‌هاست و می‌توان در آینده از کمک این افراد برای ساخت فیلم استفاده کرد.

در ادامه نشست پورامیری گفت: من در ابتدای حضور در «دارالفنون» می‌دانستم بخشی آموزشی در کنار جشنواره فجر است که می‌خواهد راه را برای عده‌ای جوان بااستعداد هموارتر کند. البته فکر می‌کنم در این مدت آموزشی کوتاه تنها می‌توان درباره سینماگران مختلف و سختی‌های راه آنها صحبت کرد. باید گفت سینما با آن چه در کتاب‌ها می‌خوانیم متفاوت است و نیازمند مدیریت و ذهنی جنگجو است.

در ادامه این نشست حسین امیری در پاسخ به پرسش یکی از هنرجویان درباره چگونگی جذب سرمایه برای ساخت فیلم اول گفت: فیلمنامه خوب با خودش سرمایه‌گذار و تهیه‌کننده می‌آورد. ما زمانی را که آدم‌ها برای پیدا کردن تهیه‌کننده اختصاص می‌دهند به نگارش فیلمنامه اختصاص دادیم. فیلمنامه باید به قدری خوب باشد که آدم‌ها به سراغ شما بیایند. شاید این جمله شعاری باشد اما می‌تواند انگیزه شما را برای انجام یک کار خوب بالا ببرد.

پورامیری هم با تاکید بر این که امید فیلمساز نباید تبدیل به توهم شود، بیان کرد: وقتی فیلمنامه‌ای نوشته می‌شود، نویسنده آن امید دارد که فیلمش را بسازد اما این امید نباید تبدیل به توهم شود وگرنه نابود می‌شوید. اگر توانایی ساخت یک فیلم سینمایی را دارید، فیلم کوتاه موفق بسازید و به قدری آن را نشان دهید که همه ببینند تا به شما برای ساخت سینمایی اعتماد کنند.

وی افزود: زمانی که فیلم کوتاه خوبی می‌سازید تهیه‌کننده‌ها راحت‌تر به شما اعتماد می‌کنند. همه ما فیلم کلاسی ساخته‌ایم اما فیلمی که از نظر مخاطبان خوب باشد اهمیت دارد. اگر به خودتان ایمان واقعی داشته باشید، می‌توانید فیلم خوب بسازید.

پورامیری با اشاره به این که قرار نیست یک فیلم تبدیل به تجربه‌ای برای همه شود، تصریح کرد: مسلما تهیه‌کننده هم دوست دارد با حضور افرادی حرفه‌ای فیلمش را بسازد. از سوی دیگر افراد حرفه‌ای در کنار فرد باعث می‌شوند حواس خود را بیشتر جمع کند تا فیلم بهتری بسازد.

وی در پایان با بیان این که برای جذب افراد حرفه‌ای به پروژه باید سعی کرد که فردی پیگیر و محترم بود، گفت: ممکن است در یک پیش‌تولید صدها بار نه بشنوید اما باید تلاش کنید که دلیل جواب منفی‌شان را متوجه شوید. اگر آن چه در ذهن شماست را درست انتقال دهید او به حرف‌های شما فکر خواهد کرد و به کار شما جلب می‌شود.