به گزارش پایگاه خبری تحلیلی سینمای نو و به نقل از روابط عمومی خانه سینما، قربانپور در توضیح فلسفه برگزاری این رویداد گفت: سینمای مستند زمانی زنده است که در بطن زندگی تنفس کند. ما در جهانی مملو از تصویر زندگی می‌کنیم، اما کمتر می‌بینیم. این کمپ تلاشی است برای بازگرداندن «نگاه» به جایگاه اصلی خود؛ نگاهی که از مشاهده آغاز می‌شود و به درک و تأمل می‌رسد.
به گفته دبیر کمپ، مازندران به عنوان نخستین میزبان، به سبب تنوع زیست‌محیطی و فرهنگی خود برگزیده شده است؛ سرزمینی که از جنگل‌های هیرکانی تا دریای کاسپین، تصویری زنده از پیوند میان انسان و طبیعت را به نمایش می‌گذارد. شهر بابل نیز با پیشینه‌ای غنی در فرهنگ، هنر و دانشگاه، بستری مناسب برای شکل‌گیری تجربه‌ای تازه در مستندسازی فراهم می‌آورد.
کارگردان مستند تحسین شده زمناکو گفت : کمپ سینمای مستند ایران صرفاً یک رویداد آموزشی یا گردهمایی هنری نیست؛ بلکه حرکتی فرهنگی و زیستی است. در این رویداد، مستندسازان از پشت دوربین بیرون می‌آیند تا در دل واقعیت گام بگذارند، با مردم و طبیعت ارتباط برقرار کنند و از زیست واقعی الهام بگیرند.
قربانپور تأکید کرد: این تجربه می‌تواند نگاهی تازه در فیلم‌سازان بیدار کند؛ نگاهی که به جای صرفاً ثبت، در پی فهم و تأمل است. سینمای مستند در ذات خود، زبان آگاهی و تلاشی برای فهم حقیقت است.
وی برنامه‌های کمپ را شامل مجموعه‌ای از رویدادهای فرهنگی و میدانی دانست که مستندسازان را در مسیر تجربه عینی و الهام از واقعیت قرار می‌دهد. آیین افتتاحیه در پارک جنگلی بزچفت با اجرای زنده‌ی گروه آیینی و موسیقی اصیل ،پرنده‌نگری در تالاب نیلوفر آبی بابل،سفر دریایی با لنج‌های صیادی در بندرگاه شیلات بابلسر، بزرگداشت نیما یوشیج در سالروز تولد این شاعر بزرگ در منطقه بلده،بازدید از موزه گالری دیدی ایزدشهر از برنامه هایی است که توسط سازمان ها و نهادهای فرهنگی در مازندران طراحی شده است .
به گفته وی برنامه های این رویداد به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که مستندسازان در مسیر حرکت خود، از دل طبیعت تا فرهنگ، از انسان تا اندیشه، نگاهی چندوجهی به مفهوم «واقعیت» بیابند. ایجاد پیوند میان سینما و زیست‌بوم طبیعی و انسانی ، گسترش گفت‌وگو میان نسل‌های مختلف فیلم‌سازان ،کشف ظرفیت‌های فرهنگی و بومی استان‌ها برای روایت‌های تازه در سینمای مستند از اهداف بلند مدت این رویداد است.
وی افزود: این کمپ در اصل یک تجربه انسانی است که در بستر سینما اتفاق می‌افتد، نه صرفاً فعالیتی سینمایی.
عضو انجمن صنفی کارگردانان مستند در پایان بیان داشت: در جهانی که مرز میان واقعیت و رسانه روزبه‌روز محوتر می‌شود، مستندساز باید دوباره به زمین بازگردد؛ خاک را لمس کند، با مردم بنشیند، صداها را بشنود و از دل زیست طبیعی، معنا استخراج کند. آینده‌ی سینمای مستند در همین بازگشت نهفته است؛ بازگشت به زیستن پیش از تصویر کردن.
