سینمای نو > سرویس هنرهای تجسمی       

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی " سینمای نو " و به نقل از روابط عمومی این نمایشگاه ؛ مهدیه ابوالحسن گفت: مدتی است که تصمیم گرفته ام، برپایی نمایشگاه در فضایی خارج از گالری را تجربه کنم و از این رو پس از بررسی های متعدد تصمیم گرفتم که نمایشگاه یک روزه "مکان، لامکان" را در فضای نیروگاه زرگان اهواز برپا کنم که پس از پیگیری های لازم این رویداد هنری به نمایشگاه گردانی صادق خلیفه روز 21 اردیبهشت ماه در تعمیرگاه نیروگاه زرگان اهواز برگزار شد.

در این نمایشگاه مجموعه 20 اثر که شامل چیدمان ، مجسمه و طراحی و کاغذسازی بود به نمایش درآمد.

او درباره عنوان و وجه اشتراک آثارش با فضای نیروگاه گفت: تا زمانی که یک اثر هنری در ذهن زیست می کند، در لامکان است و چنانچه خلق شود ، مکانی را به وجود می‌آورد. ادامه حیات در دنیای ماده، وابسته به قرارگیری در مکانی است که با ماهیت خود هم‌ارتعاش باشد. کارخانه‌ها، زخم‌هایی هستند که ما لاجرم بر تن زمین می زنیم تا به حیات خود ادامه دهیم. همنشینی زخم ها و زیست اثر و فضا در یک نقطه، به من این امکان را داد که بیشترین همزاد پنداری را با این مکان ببینم. در این نمایشگاه، من مکان و لامکان ذهن و اثر را در ارتعاشی همسو جمع کرده‌ام.

ابوالحسن همچنین درباره نمایشگاه "گذار" گفت: نمایشگاه گذار پنجمین نمایشگاه انفرادی ام است و با این نمایشگاه همان گونه که از عنوانش برمی آید از یک مرحله کارم عبور کرده ام و در این نمایشگاه من مجموعه ای از آثار اخیرم که شامل طراحی، مجسمه، کاغذ سازی است را به نمایش گذاشته ام. نمایشگاه لامکان، لازمان و نمایشگاه گذار هر دو از رویدادهایی هستند که برگزاری آن توسط گالری سرادی پور رقم خورده است.

او در بخشی  از استیمنت این نمایشگاه آورده است:آن بخش‌هایی که تراشیده، سوزانده، کنده و دور ریخته شده‌اند همان چیزیست که در آثار من از دیده نهان اما در درون ما نهفته است. این بخش‌ها به‌سانِ زخم‌هایی‌اند که با گذر زمان التیام یافته‌اند و من فقط آن‌ها را رو به آینه گشوده‌ام. زیرا زمان بر آینه اثر نمی‌گذارد. آینه همانا «دگرجا» یی است خارج از مفهومِ زمان. دگرجایی که تو در آن «هستی» و در‌ عین‌حال «نیستی». چنین ‌زخم‌هایی تنها با یادآوریشان فراموش می‌شوند.

آنچه در آثار من نمایان می‌شود حجمی است که از زخمه‌های ویرانی‌ها بقاء یافته‌ است. هر اثر نشانی از انسانی‌ است که از بقایایِ زخم‌ها نیرو می‌گیرد و تنها خاکسترِ آن به یادمان می‌آورد  که چیزی زمانی وجود داشته بی‌آن‌که باقی‌مانده‌ای از خود بر جای بگذارد. با گذر هر لحظه چیزی در ما می‌میرد و زخم‌ها و تکرار آن‌ها در لایه‌ها و آینه‌ها در آثار من گواهی بر تجربۀ خاکسترها هستند. تجربۀ خاکسترها نه‌فقط تجربه‌ایست از فراموشی، بلکه تجربه‌ایست از فراموش‌کردنِ خودِ فراموشی، تجربه‌ایست از فراموش‌کردنِ آن‌ چیزی که هیچ باقی‌مانده‌ای ندارد. لایه‌های زمان همچون آینه وفادار است چنانکه فقط به شما حقیقت را آشکار می‌کند. تصویری که در آینۀ آثار من می‌بینید بقایایِ زخم‌های ماست؛ زخم‌هایی که حتی گذر زمان آن‌ها را از میان نمی‌بَرَد و همواره می‌تواند در مقامِ آغازی دوباره باشد.

مهدیه ابوالحسن ، طراح ، مجسمه ساز متولد ۱۳۵۹ ؛ تهران است. او تاکنون در ولتا آرت بازل سوئیس ؛ در آرت فر آنکارا ۲۰۱۹ آثارش به نمایش درآمده است. او تاکنون پنج نمایشگاه انفرادی درگالری شوادون ، نیروگاه اهواز، گالری سرادی‌پور و طراحان آزاد داشته است و در بیش از 20 رویداد گروهی حضور داشته است.

گالری شوادون درخوزستان شوشتر، خیابان عبدالله بانو واقع شده است.