پنج شنبه ٠٩ فروردين ١٤٠٣

آخرین اخبار :

  • پایگاه خبری سینمای نو فرا رسیدن سال جدید را تبریک می گوید
  • برنامه نوروزی سینماهای کشور
  • برنامه نوروزی سینماهای کشور
  • برنامه نوروزی سینماهای کشور
  • برنامه نوروزی سینماهای کشور
  • برنامه نوروزی سینماهای کشور



  چاپ        ارسال به دوست

در نشست «گوش دادن هنری برای آموختن» مطرح شد :

ضرورت گوش کردن به صداهای ضبط نشده/ سکوت عدم صدا نیست

سینمای نو > سرویس فیلم های کوتاه و مستند     

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی " سینمای نو " و به نقل از ستاد خبری سی‌و‌چهارمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران ، دنیلا بَسَّنی صداگذار مطرح سینمای ایتالیا در نشست «گوش دادن هنری برای آموختن» بیان کرد: سال هاست رویای آمدن به تهران داشتم و امروز خیلی هیجان زده ام چون من معمولا عادت به گوش دادن دارم تا حرف زدن. سعی می کنم در آغاز مسیر زندگی حرفه ای ام را برایتان تعریف کنم.

وی با اشاره به اینکه با تلویزیون کارش را شروع کرده است بیان کرد: همیشه آرزو داشتم تا داستان را به شکلی که در سینما روایت می شود تعریف کنم. من در شهر میلان زندگی می کردم و یک روز با جسارت به شهر رم مهاجرت کردم تا سینما بخوانم. از جوانی در رادیو فعالیت میکردم و در تلویزیون هم درمورد موسیقی برنامه ای داشتم به همین خاطر رابطه من از آغاز با صدا آغاز شد.

وی ادامه داد: در آن زمان صداگذاری شغل نبود و صدای آنچه در صحنه اتفاق می افتاد مهم بود. در پست پروداکشن هم فقط دوبله انجام می شد بنابراین آنقد کاری برای اتمسفرسازی در پست پروداکشن وجود نداشت. به همین خاطر فکر کردم با تدوین کارم را شروع کنم چون تدوینگر تدوین صدا را هم بر عهده داشت. در این مسیر یکی از استادانم آقای بابک کریمی بود و اولین آشنایی من با سینمای ایران از طریق ایشان شکل گرفت. بعد به عنوان کلاس درسی ما را وادار کرد با سطل و چسب تبلیغات فیلم را به دیوارها بزنیم!

بَسَّنی  اظهار کرد: یک شخصیت مهم دیگر برخورد با آقای برپیانی بود. کسی که با اورسون ولز کارش را شروع کرده است. ایشان فیلم «محمد(ص)» مجید مجیدی را هم تدوین کرده اند. او به ما فقط تکنیک و سینما یاد ندادریزه کاری هایی را آموزش داد که باعث شد در سینما کشفیاتی داشته باشیم. در این مسیر هیجان انگیزی که در تدوین داشتم در سینما دوره ای به وجود آمد که صدا اهمیت بیشتری پیدا کرد و من هم خوشبختانه  در این سی سال سابقه کاری لحظات تحول سینما را شاهد بودم. این شانسی بود که از طرفی یک گمراهی به آدم می داد چون یک دنیایی تمام می شد اما از طرفی یک شروع تازه بود که باعث می شد ما به دنبال چیزهای جدیدی در فضای تازه برویم.

این صداگذار گفت: در این روزها که چند فیلم کوتاه در جشنواره دیدم یاد دوران دانشجویی خودم افتادم که چه تجربیات مشترکی داریم. تجربیاتی که من در مدرسه عالی سینما ایتالیا دارم و چند مدرسه دیگر؛ همیشه فکر می کنم آیا معنی دارد ما از گذشته صحبت کنیم؟ چون امروز دیگر همه چیز تغییر کرده است. این روزها کارهای تکنیکی معمول است در حالی که نمی دانیم از سی سال پیش تا امروز چه مرزهایی شکسته شده است؟ در حال حاضر که همه چیز آسان شده باید به این فکر کنیم امروز از کدام توانایی هایمان استفاده نمی کنیم.

وی اشاره کرد: تکنولوژی فقط یک وسیله است و مهم انسان است. ما در هر دوره از یک ابزاری استفاده می کنیم. توانایی و علاقه ما در انتقال یک حس اهمیت دارد. کار من ساپورت ایده های در حال شکل گیری است. برایم خیلی مهم است که نطفه اصلی ایده فیلم را کشف کنم هرچند که در هرکاری در موقعیت متفاوتی به کار اضافه می شوم.

بابک کریمی نیز در ادامه این نشست بیان کرد: خانم بَسَّنی با حسین دلپاک در فیلم «بلیت ها» همکاری داشتند که نتیجه آن یک فیلم سه اپیزودی به کارگردانی ارمانو اولمی، عباس کیارستمی و  کن لوچ بود و همکاری فوق العاده ای رقم خورد. مهمترین تحول سی سال گذشته در سینما گذر از آنالوگ به دیجیتال بود و امروز ساده شدن کارها را مدیون پیشرفت تکنولوژی هستیم.

بَسَّنی افزود: هروقت که یک کار جدید را شروع میکنم به این فکر میکنم که چقدر میتوانم به کار اضافه کنم. کار که در تنهایی انجام می شود و کلا تلاش میکنم با کارگردان در یک جا نباشم. من احتیاج دارم که با کارگردان به تدریج هم قدم شوم و تلاش میکنم در تنها به آن نقطه برسم تا ضربانم را با ضربان کارگردان و ایده هایش همراه کنم. من باید به چیزهایی گوش کنم که ضبط شده اما استفاده نشده قطعا این اهمیتش بیشتر از صداهای تدوین شده است. گوش کردن مهمترین مقوله است. اتفاقی که خیلی پیش می آید مرحله صدا را راه حلی برای مشکلات در تدوین می بینند در حالی که خودش می تواند بیانگر چیزهایی باشد و درواقع میتواند چیزهایی را به فیلم اضافه کند.

این صداگذاری ایتالیایی ادامه داد: اخیرا در خانه هنرمندان فیلمی دیدم که دیالوگ نداشت اما با این فیلم کاملا صداهای شهر تهران را حس می کردم در حالی که من تنها دو روز است به تهران آمده ام. گوش کردن چه معنی دارد؟ من دوست دارم بیشتر به حرف های شاگردان گوش کنم تا این که بخواهم حرف بزنم. ما فکر می کنیم در عمل گوش کردن کلام خیلی مهم است در حالی که این طور نیست. وقتی ما به پروژه صدای یک فیلم فکر می کنیم فقط به دیالوگ فکر نمی کنیم.

دنیلا بَسَّنی  توضیح داد: قصد این سمینار بررسی جنبه های شنیدن نیست بلکه می خواهیم به حرف همدیگر هم در این سمینار گوش کنیم و یکدیگر را بشنویم. مسلما دیالوگ با کارگردان خیلی مهم است اما این دیالوگ از طریق متریال هایی که در دستمان است ؛ می گذرد.

وی در پاسخ به این سوال که چه تفاوتی در صداگذاری سینمای مستند و غیر مستند وجود دارد گفت: به عقیده من تفاوتی وجود ندارد. امروزه این دو به یکدیگر رسیده اند. هر پروژه ای مسیر خودش را دارد و اهمیتی ندارد که مستند است یا نه. ما فکر می کنیم سینمای مستند پروژه معماری معمول را ندارد در حالی که تجربه من عکس آن را نشان داده و اتفاقا پروژه های مستند معماری های خیلی پیچیده ای دارند. در پروژه های مستقل خیلی ها فکر می کنند باید کارهای بزرگ انجام دهند. شما باید کارتان را در حد پروژه انجام دهید. بعضی وقت اتفاق می افتد فیلمی را می بینید و می گویید عجب فیلمبرداری یا عجب طرحی لباسی این یعنی فیلم فراموش می شود. گاهی نقطه قوت در این است که با نهایت کیفیت کار نکنید بلکه در حد پروژه صداگذاری را انجام دهید.

وی بیان کرد: سکوت عدم صدا نیست. به تجربیاتتان رجوع کنید و دریابید وقتی احساس می کنید سکوت است آیا واقعا هیچ صدایی وجود ندارد؟ معمولا وقتی یک صدای بزرگ و تاثیر گذار قطع می شود احساس می کنیم سگوت ایجاد شده است. شرایطی وجود دارد که ما به نبود صدا احتیاج داریم اما واژه سکوت به معنای نبود صدا نیست. اتاق هایی هستند که شما از بیرون ایزوله می شوید تا سکوت کامل را تجربه کنید اما باز هم سکوت کامل وجود ندارد چون شما صدای قلبتان را می شنوید.

در پایان کارگاه دنیلا بَسَّنی سکانس آغاز فیلم دانی راسل را پخش کرد و از حضار خواست تا بگویند در این صحنه چه چیزهایی می شنوند. بعد از پایان سکانس و پاسخ مخاطبان وی بیان کرد: در یک صحنه فیلم تنها صدا اهمیت ندارد ما به رادیو گوش نمی دهیم بلکه فیلم می بینیم. مهمترین چیزی که می شنویم صدای موسیقی مرتبط با جنوب ایتالیاست و همرا با کلوز شات فضای مافیایی ایتالیای را در ذهن متبادر می کند. در واقع یک موسیقی در این صحنه نقش اول فیلم را واضح تر به مخاطب معرفی می کند. این کار من تنها دعوتی بود تا به ظرافت در شنوندگی برسیم. اگر به درستی بشنویم می توانیم با سلیقه خودمان فضاهای بکر مورد نظرمان را بسازیم.

سی‌و‌چهارمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران ۲۵ تا ۳۰ مهرماه به دبیری سیدصادق موسوی در پردیس سینمایی ملت در حال برگزاری است.



٢٠:٠٥ - پنج شنبه ٢٧ مهر ١٣٩٦    /    شماره : ٦٤٧٢٢    /    تعداد نمایش : ٣٢٧







سینمای ایران در گذر تاریخ



فیلم و صدا

سایر رسانه ها

تبلیغات

برگزیده ها

دارای مجوز شماره 89.25738

از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی


پیوندها

سینمای نو را دنبال کنید

کلیه حقوق این سایت برای سینمای نو محفوظ و استفاده از مطالب آن با ذکر کامل نام منبع مجاز است